عباس‌خان بن حسین ذوالفنون اصفهانیعباسخان بن حسین ذوالفنون اصفهانی، از هنرمندان معاصر اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزاعباسخان ذوالفنون، سومین فرزند (دومین پسر) میرزاحسین خان بن آقانصراللّه خان بن میرزامحمّدخان، هنرمند و عتیقه‌شناس کم نظیر معاصر در سال ۱۲۶۲ش متولّد شد. پدر و نیایش از مالکین و ساکنین «اسفرجان» و پدرِ نیایش از همراهان عالم مجاهد حاج ملاّمحمّدشفیع خوئی به اصفهان بوده که با فرزند رضاقلی‌بیگ بن محب‌علی‌خان (از حفاد فتحعلی‌خان اعتمادالدّوله داغستانی) ازدواج کرده است و همسر میرزاعباس‌خان، دخترزاده آقامیرزا محمّدجعفر محلّه نویی (حفید ملاّمحمّدشفیع) و داماد میرزاشکراللّه‌خان بن رضاقلی‌خان بن محمّدقلی‌بیگ بود. میرزاعباس‌خان و دو برادرش میرزانصراللّه‌خان و حاج میرزااسداللّه‌خان از عتیقه‌شناسان و هنرآگاهان کشور بودند. [۱]
یادداشت‌های استاد میرزافضل‌اللّه‌خان اعتمادی خوئی.
۲ - فعالیتهامیرزاعباسخان در اصفهان هنرکده‌ای تاسیس کرد که انواع صنایع دستی در آن تعلیم داده می‌شد که بعدا هرکدام از هنرآموزان آن از قبیل حاج میرزاآقا امامی، حاج میرزامحمّدعلی‌خان نقاش و حسین خوشنویس‌زاده از استادان نامی گردیدند. میرزاعباس‌خان جزو بزرگ‌ترین هنرمندان سوخت مُعَرَّق بود و برای ساختن آلیاژها و مایه خمیرهای مجسمه‌سازی آزمایش‌هایی انجام داد. همچنین وی در زمینه علم شیمی اطلاعاتی به دست آورد و برای رنگ‌سازی آزمایش‌هایی انجام داد. او در سال ۱۳۰۹ش برای یک نمایشگاه بزرگ در انگلستان سردربی به سبک سردرب مسجد امام اصفهان بر روی پوست و کاغذ مخصوص کاشی‌کاری و نقاشی دوره صفویّه به صورت سوخت و معرّق تهیه و در محلّ ورودیّه نمایشگاه نصب نمود که تحسین و اعجاب هنرمندان و مقامات داخلی و خارجی را برانگیخت و در ایران به اخذ مدال درجه یک علمی نائل شد. این آثار هنری بازمانده از پنجه‌های زبردست و قریحه خلاّق اوست: ۱. «قندیل» جهت آرامگاه فردوسی که در سال‌های ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۷ش و براساس اشعار فردوسی در شاهنامه ساخته شد و مجسمه‌های فراوان از شکارگاه‌ها و سواران و در وسط آن مجسمه فردوسی دیده می‌شود. روی این مجسمه با مینیاتورکاری زینت یافته است. ۲. تابلویی با سوخت معرق که به مناسبت جشن‌های هزاره حکیم ابوالقاسم فردوسی تهیه شد و در کاخ موزه سلطنتی سابق در تهران موجود است. [۲]
خلیلیان، حمید و اصغر منتظرالقائم، بوستان فضیلت، ص۳۳۹-۳۴۲.
۳ - وفاتاستاد ذوالفنون در روز شنبه اوّل بهمن ۱۳۲۸ش وفات یافت و در صحن تکیه بروجردی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. ۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۳. رده‌های این صفحه : مقالات اعلام اصفهان
|